Een burn-out mept je zonder waarschuwing in je nek!
Een burn-out heeft een aanloopfase van een aantal maanden en vaak wel jaren. Achteraf gezien zie ik nu heel duidelijk de signalen die ik toentertijd niet zag of misschien wel expres negeerde, maar een ding weet ik wel: als een burn-out symptomen om de hoek komt kijken, mept hij je zonder waarschuwing in je nek.
Nu -2,5 jaar na mijn burn-out kijk ik vaak terug over hoe ik toch zo blind ben geweest. De signalen waren zo overduidelijk en toch was ik een struisvogel die zijn kop in het zand stak.
Alarmbellen
Wat waren de signalen dan die ik zo overduidelijk negeerde? Een van de eerste alarmbellen was het niet kunnen inslapen. Geïrriteerd en een kort lontje hebben; wat erin resulteerde dat ik meer bij de HR- afdeling zat dan op mijn eigen werkplek. Verder had ik ook de hele dag een soort duizeligheid in mijn lichaam, waardoor ik zelfs mijn favoriete kantoorspelletje niet goed meer kon uitvoeren: darten. De befaamde kantoor-dartkoning moest steeds vaker het onderspit delven. Gedachtes die steeds negatiever werden, omdat mijn cortisolgehalte al lekker was aangevuld door alle targets en stress op werk. Het laatste punt wat ik ga beschrijven was achteraf gezien wel mijn grootste valkuil.
Het wegrennen voor de rust en stilte. Het nooit even alleen willen zijn en altijd maar activiteiten organiseren om niet stil te staan bij hoe ik mij voelde. In mijn achterhoofd wist ik dat ik extreem vermoeid was. De donkere kringen om mijn ogen werden steeds meer zichtbaar, maar deze gedachtes verwaarloosde ik met drank, drugs, overmatig werken, extreem geld uitgeven, vrouwen en zo hard de clown spelen dat zeker niemand doorhad dat ik mij niet goed voelde.
Iedereen heeft zijn eigen proces
Nu heeft iedereen zijn eigen proces en vertel ik uit eigen ervaring hoe ik in mijn burn-out ben beland. Het enige wat ik kan zeggen over de aanloopfase van een burn-out is dat het in je groeit. Je verlegt voortdurend je grens op het werk en je privéleven. Nog even dat project, nog even naar dat festival. Volgende week ga ik mijn rust nemen, ik ben tenslotte nog jong dus ik kan dit. Nu wat jaren later zou ik jullie willen meegeven: zeg eens nee, luister eens naar de stilte en probeer sommige dingen op 75% van je kunnen te doen. Wees lief voor jezelf we moeten al zoveel (rust is groei).
